NEZAVISNI

                Sjedište Banovina u Bosni (koje ovdje više nema!) je u Banjaluci (Vrbaska) i u Sarajevu (Drinska). Obje otprilike obuhvataju pojam Bosne u njenom geografsko-teritorijalnom i historisjkom smislu, u opsegu od nekih 80ak % uz dodatak cijele Zapadne Srbije sa Šumadijom. Tako se dobilo da je većinsko stanovništvo ovih dvaju Banovina, Srpsko! Hrvati su svedeni na trećerazredn manjinu, a muslimani Bosne su odvojeni od muslimana Hercegovine i od muslimana Sandžaka! Ostatak Bosne, poznat pod nazivom i geografskim pojmom Hercegovina teritorijalno je razdvojen rijekom Neretvom pri čemu je tzv. Zapadna Hercegovina i Srednja Bosna (otprilike od Jajca do Viteza) stavljena pod splitsku upravu s predominantnim hrvatskim življem, dok je tzv. Istočna Hercegovina s Gornjim Podrinjem i nekadašnji pojmom Dubrovačke republike (i Neum) uvrštena pod adminstrativnu upravu sa sjedištem na Cetnju. Jedini ostatak historijske granice Bosne se mogo nazrijeti na potezu od Glamoča do Velike Kladuše i

Pitanje i status Vojvodine također zaslužuju određenu pažnju. Vojvodina koja stotinama godina nije bila teritorijalna sastavnica Srbije, već Habsburške Monarhije, a proglašenjem Države Slovenaca, Hrvata i Srba 29.10.1918. je njena teritorijalna sastavnica sa sjedištem u Novom Sadu, je apsorbirana u Srbiju kao njen teritorijalni dio. Crna Gora je ujedinjenja sa Srbijom, a Država SHS u čijem je teritorijalnom sastavu bila i Bosna je prihvatila proglašenje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca 1.12.1918. proizašlo iz usta srpskoga regenta Aleksandra Karađorđevića. Potpisa nije bilo, niti dokumenta. Država SHS je tim jednostavnim usmenim proglasom regenta uklopljena u novonastalu državu pod imenom Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, iako je Ženevka deklaracija predviđala da Država SHS i Kraljevina Srbija i Crna Gora obostrano pristupe formiranju zajedničke države o čijim će se detaljima uređenja pozabaviti Ustav. Svoj potpis sa Ženevske deklaracije je povukao Nikola Pašić nakon što je post

Ova tri politička tijela, izbjeglička Vlada Kraljevine Srbije, Jugoslavenski odbor i Jugoslavenski klub su zaslužni za nastanak Niške, Svibanjske i Krfske deklaracije. Niška deklaracija je zakukuljeni pokušaj velikosrpstva s ciljem ujedinjenja Južnih Slavena na političkoj platformi Velike Srbije i njen glavni protagonist je Vlada Kraljevine Srbije s Nikolom Pašićem na čelu. Nastala je u decembru 1914 u ovoj verziji, a u nekoliko je navrata revidirana, do te mjere da je Pašić u jednoj verziji deklaracije u potpunosti izostavio Slovence kao narod: Izvorna vezija bi ovako glasila: ".. Uverena u rešenost celog srpskog naroda da istraje u svetoj borbi za odbranu svoga ognjišta i svoje slobode, vlada Kraljevine smatra kao svoj najglavniji i u ovim sudbonosnim trenucima jedini zadatak, da obezbedi uspešan svršetak ovog velikog vojevanja koje je, u trenutku kad je započeto, postalo ujedno borbom za oslobođenje i ujedinjenje sve naše neslobodne braće Srba, Hrvata i Slovenaca. Sjajn